اداس راڳي
خاموش ساز
سڪل سنڌو
زرد چهرا
ٺوڙها وڻ
پکي بيچين پريشان
بيمار پوپٽ
گلن جو موت
مايوسين جو وڏڦڙو
اداسين جو انڌيرو
مسڪراهٽن جي
اجتمائي خودڪشي
اهو سڀ ڪجهه ڏسي
آنڊا وات ۾ ٿا اچن
چوڏس خرابي ۽ خزان ڇانئجي وئي آهي
اميدن جو پاڙون سڪڻ لڳيون آهن
۽ خواهشن جي خشڪ ساليءَ سبب
زندگي بنجر بڻجي چڪي آ
هي اُڀ به اکيون ڦيرائي ويو آهي
اساٽيل سج
۽ اڃايل هوا
سمنڊ پي ويا آهن
۽ صحرا سڏڪي رهيو آهي
ماڻهن کي درد
اُرهن وانگي
ڌائي رهيا آهن
محبت جي ماءُ
مري وئي آهي
۽ عشق جي اکين ۾
اڪ ڦولارجي پيا آهن
وقت وڌوا لڳو پيو آهي
بهارون؟!!!
ڪهڙيون بهارون
بهارون به ٿينديون آهن ڇا
يار هتڙي ته سدائين
سَرءُ مند آهي.
*
2004