هر ڳوڙهي جو پنهنجو ذائقو آهي
اهو درد ئي ڄاڻي ٿو
هڪ لوڻياٺي نظم ۾ احساس
کاڻ ۾ ڪم ڪندڙ مزدورن وانگر
هوندا آهن
جن کي اُجرت ۾
اذيتون ڏنيون وينديون آهن
پوءِ به
شاعريءَ ۾ ڪائنات
پاڻ کي رضا ڪاراڻا طور
پيش ڪندي آهي
۽
شاعر اکيون
اوجاڳيل خواب تخليق ڪنديون آهن
اهي ايترا ته حقيققي لڳندا آهن
جو انهن کي ساڀيان بڻجڻ جي
ضرورت ئي ناهي پوندي
2015
*