ميري چادر بدل دينا
پاڻ جھاز تي شام جي وقت آيو هو. ان وقت جھاز جو پرسر ۽ اسٽيورڊ جن جو ڪم سندس ڪئبن ٺيڪ ٺاڪ ڪري ڏيڻ هو، سڀ گهر وڃي چڪا هئا. بھرحال ڊيوٽي آفيسر کيس هڪ ڪمرو ڏيکاريو جيڪو سال ڏيڍ کان ايئن ئي خالي پيو هو، جنھن ۾ نه صابڻ ٽوال رکيل هو نه پڙدا بلب وغيره. آئون ان جھاز تي ٿرڊ انجنيئر هوس، ۽ انھيءَ ڏينھن منھنجي سيڪيورٽي (رات واري ڊيوٽي) هئي، ۽ مون سان گڏ ڊيڪ سائيڊ جو سيڪنڊ آفيسر ۽ اليڪٽرڪ پاسي کان اليڪٽريڪل انجنيئر سلطان هو. سلطان کي چيم ته يار هي غريب نئون نئون آيو آهي. ٻيو نه ته بلب ته موڪلي ڏينس. وڌيڪ پنکو يا ايئرڪنڊيشن صحيح نه اٿس ته سڀاڻي تنهنجو اليڪٽريشن ٺاهي ڏيندس.
سلطان پنھنجي فئنسي ڊريس: گنجي ۽ ميري پجامي ۾ بستري تان اٿيو. نيوزيلينڊ هجي يا نائجيريا. جبرالٽر هجي يا جئميڪا، اسان وارو يار شام جي وقت مجال آهي جو يونيفارم پائي. تن ڏينھن ۾ يونيفارم جي ايڏي سختي هئي به ڪان. پر تنھن هوندي به ڪو بئالر سوٽ يا سنوان سڌا ڪپڙا کڻي پائجن. اهو هرگز نه. اها ئي گنجي پاجامو ۽ ٽوپا ڏنل اسپنج جو چئمپل. چي: ”هنن ڪپڙن ۾ هوملي محسوس ٿو ڪريان،“ باقي ٻيون ڳالھيون ۽ رعب، ارسٽوڪرئٽن وارا رکڻ جي ڪوشش ڪندو هو.
سيڪنڊ آفيسر ۽ مون پھرين ته سمجهيو ته هي هن وقت بلب ڪڍي نه ڏيندو پر ٻي گهڙيءَ ۾ بلب هڪ هٿ ۾ ۽ ٻئي هٿ سان گنجيءَ کي مٿي کڻي پيٽ کنھندو اٿيو. چوڻ لڳو: ”بلب هڻي به ٿو ڏيانس.“
سيڪنڊ آفيسر مون کي ڪن ۾ چيو :”يار تنھنجو ففٿ انجنيئر به ڇا ياد ڪندو ته سلطان جھڙو نواب ابن نواب بلب هڻي به ٿو ڏئيس.“
”اهو ته صحيح آهي پر جن افعالن ۾ وڃي پيو ان ۾ شل هو کيس انجنيئر يا ماڻھو ئي سمجهي ته ڪافي آهي.“
رستي تي آئون ميس ۾ ترسي پيس پر سيڪنڊ آفيسر هن سان گڏ ويو. ٿوري دير بعد سيڪنڊ آفيسر کلندو آيو. چيائين: ”يار وڏو ڊرامو ٿي ويو.“
”خير؟“ مون پڇيو.
”خبر اٿئي تنھنجي ففٿ انجنيئر اليڪٽريڪل انجنيئر سلطان کي جھاز جو انجنيئر نه پر بئرو سمجهيو. جھڙو ئي سلطان بلب لڳائي، سئچ آن ڪري داد ٿي وصول ڪيو، يا مھربانيءَ جا ٻول ٻڌڻ ٿي چاهيا، ته تو واري نئين ففٿ انجنيئر چيس: “ٻڌ! منھنجي چادر به ته بدلائيندو وڃ.“
ان ڳالھه کي ڏهاڪو سالن جا اچي ٿيا آهن. اهو ففٿ انجنيئر به هاڻ چيف انجنيئر ٿي ويو آهي. پر اڄ به ملندو آهي ته سندس جھاز وارو پھريون ڏينھن ياد ڪري چيڙائڻ خاطر چوندا آهيونس ”يار! ميري چادر بهي بدل دينا.“