پهرين زال
گهر ۾ به
جهان ۾ به اڪيلي،
مان عجب ڳهيلي،
دولت نه زر جي ڪمي،
رڳو زندگيءَ ۾ رهي بيچيني،
ماءُ هوندي به،
اولاد کان ڏور،
ٻچڙو به مون سواءِ پلجي پيو،
ٻين هٿن ۾ جگر رلجي پيو،
آيس جنهن ڪاڻ،
ان به ڇڏي ڏنو،
ٻين ڪاڻ،
ان به ٿڏي ڏنو،
نه رهيو ڪو هاڻ،
هن حال دل جو ڪو محرم،
هن وڏيرڪي سماج جو،
مون تي ٿيو ڪرم ،
مان انسانيت جو گهرو زوال آهيان،
مان هڪ انسان جي پهرين زال آهيان.
**