ڪجهه
پاڻ کي به ڪجهه وندرايان پئي،
دنيا کي به ڪجهه سمجهايان پئي،
غمن ۽ خوشين جا هي مسئلا،
دنيا جا ٻيا ڪيترائي سلسلا،
مان هڪ سمنڊ ۾ ڇولي جيان،
وقت گذري پيو پاڇولي جيان،
دنيا جي لاهين ۽ چاڙهين سان،
ڪن منافق انسانن سان،
مان پڄي ڪانه سگهان ٿي،
مان ڪجهه نه لکي سگهان ٿي.
**