ناچڻي
ڀڙڪيل وساميل جذبا،
ويران من مندر،
اکين ۾ مصنوعي چمڪ،
ميڪ اپ جي ٺهيل مورت،
چُن ۾ ٿڦيل عورت.
جوانيءَ جو آسون ،
پيريءَ جو نراسون،
جسم محبت جا شعلا،
من ۾ نفرت جا اُلا،
جواني جو رنگين راتيون،
پڇاڙيءَ جون سنگين راتيون.
هوريان هلندڙ،
هوريان سَڙَندڙ،
معاشري ۾ مٺو زهر،
جيڪو جلدي ڏيکاري اثر،
سندس وجود،
مرد ٿئي نيست نابود.
هتي پهچائڻ وارو به ،
هتي نچائن وارو به،
اهو ئي ساڳيو مرد،
جيڪو نه سمجهي سگهيو،
ڪڏهن سندس درد.
دل وندرائي پئي،
تماشو ڏيکاري پئي،
دنيا به پئي پسي،
پر مرد جي،
تباهي ۽ بربادي جو،
تماشو به پئي ڏسي.
**