چئو سٽا
منزل منزل تي آهي رڳو دوکو،
وقت جو سفر آهي ڏاڍو اوکو،
منزل منزل تي آهي رڳو دوکو،
*
قوم مون لاءِ آهي اڻ ڄاڻ،
تون نه مون کي ڪو هاڻ سُڃاڻ،
وقت جو اٿئي هي اُهڃاڻ،
وقت نه ڪڍي تنهنجي ڪاڻ.
*
روشني ٿي آ، منهنجي دل جي اَندر،
اڳياڙي پڇاڙي ٿي ويندي سُندر،
دل جيڪا رهي پي سدائين جهُرندڙ،
هاڻي دماغ نه ٿي سگهندو کَنڊر.
**