ڳائڻو
مِٽيءَ ۾ ڀريل پير،
شهر شهر ۾،
جَهنگلن ۽ بَرپٽن ۾،
ڀِٽن ۾ ڳائي ٿو،
توکي مونکي وندرائي ٿو،
شاهه سچل کي جاڳائي پيو،
ڳائڻو اَسير،
دل جو فقير،
لفظن جو اَمير،
سوز۽ ساز ۾ اَڪثير،
تنهنجي منهنجي،
پنهنجي پرائي،
ڏک سک ۾ شامل،
وندرائي ٿو دل کي هي ڪامل،
ڪڏهن به تو ۽ مون،
نه ليئو پاتو سندس من ۾،
ڪڏهن به تون ۽ مون،
ڪو پڇيو؟
ڪهڙ ي ماڳ تي موٽي وڃين پيو،
فضائن ۽ هوائن ۾ ،
اُهي بيت اُهي وايون،
وري وري ٿيون دل وندرائين،
اهي سُرَ آسمان ۾ اَمر رهندا،
انهن جا پڙاڏا،
ايندڙ نسل به ٻڌندا رهندا.