روشني
چنڊ جي چانڊاڻ،
اها هڪ ئي روشني،
مون کي سدائين سان کڻي،
مون سان سدائين سان هلي،
دنيا ۾ جيئڻ جو اهڃاڻ ڏئي.
گھٽين جو هلڪيون،
بنگلن ۾ رنگين،
اسٽيج تي تيز،
ڪلبن ۾ جهڪيون،
اُهي سڀئي مصنوعي روشنيون،
انسان جي تخليق روشنيون،
پر هڪ تيز،
ٿڌي مٺي،
سڪون ۽ سڪوت جي لهر،
آسمان جي گهراين ۾،
زمين جي پاتال ۾،
اُونداهين ۾،
جڏهن به ملي،
نئين زندگي اُچي،
حياتي اَبدي ٿئي ٿي،
اُن کي،
دنيا موت چوي ٿي.
**