ميرُ مرسل
پير منهنجو،ميرُ منهنجو،سونهن جو سردار!
عشق مرشد رهنما، مون کي ڪيو بيدارُ!
فرقه بندي ۽ تفرقو ڪين مونکي ٿو وڻي!
ملڪ ساري جو وجود خدا هڪ ڏيههُ جو ڏاتارُ آ!
اُنس ويو انسان مان، خطرو ٿيو انسان کي!
انسان ويو شيطان ٿي، شيطان ٿيو بيڪارُ آ!
بار ڪنهن جو ڪونه ڪنهن تي، بارسڀ جو آ خداتي
ڪونه ڪنهن کي ڪو ٿو پالي، رب پالڻهار آ
حق حقيقت سڀ ٻڌايم، جا ٿيم محسوس مون کي
ڪو مڃي يا نه مڃي مرضي سندو مختار آ
موچڙا پوندا انهيءَ تي،ڏينهن قيامت عزيزو
جو وڙهائيندو ڌرين کي، خود به ٿيندو خوار آ
ڇو وڙهو ٿا، خرچ ڪيو ٿا، ڪورٽ ڇا ڪندي؟
جي اچو مون وٽ مٺا هر معاملو نروار آ!
خلق ساري ٿي چوي، ”سانگي الاهي بخش“ لئه
نيڪ آ،نيڪي ڪري ٿو، ڳوٺ جو پڳدارُ آ!
\