” اي دل“
۽ پيري سندا ڀي ٿي، پر ڪار ايهي
پسند ڪين پياسي، پرين کي اصل کان
چٽا ٿيا مگر هاڻ، آثار ايهي
اجايو پيا هون چڙهي چنبڙي تن کي
ويا توڙي آهن ٿي بيزار ايهي
حياتي ڏکن ۾ به ويندي گذر ٿي
ڇڏي ڏي پرت جا تون وهنوار ايهي
نه ايڏو پريشان ۽ مايوس ٿي تون
ٺهي ويندا تو سان حسندار ايهي
هلي ايندا تو وٽ هلي ايندا تو وٽ
ٻُڌي دولت وڏن جي جهڻڪار ايهي
خدا ۽ محمد سان نينهڙو لڳائج
ڇڏي گلبدن جا تون رخسار ايهي
نه ”سانگي“ ذڪر ڪر حَسينن جو هاڻي
ڦٽي ڪر خدارا تون دلدار ايهي
”منٺار پرين! دل ٺار پرين“