”خيالات پريشان“
پيري جي هن سفر ۾ زخم جگر کي ٺاريان
جاني هنيون آ جيءَ ۾ ٺاهي ڪوڪان قهري
بيڪار سڀ دوائون، دلبر جي ديد ڌاران
تقدير مخالف، تدبير ڇا ڪري
محبوب ڏي نه منهن ٿو جنهن ساڻ اور اوريان
نوخيز گل جي مکري، مرجهائجي وئي
ٿيندي ڪڏهن شگفته باسان ٿو ويٺو باسيان
محبوب ويو رسي آ، من پيو سندم منجهي آ
ڪڏهين سکر ڪراچي ڪڏهين ٿو سانگي گهاريان
”سانگي“ ڪيو آ فيصلو عشق مجازي ڇڏجي
پيري مڪي مديني، محمد جي در تي گهاريان