”ڪفاره گناهه“
ڏينهن پهرين منجهه طواف ڪعبة الله تي پڪڙ
حالت سڪرات ٿي پيٽ ۾ پيا ٿي وڪڙ!
دل جي حالت دگر گون مون اکين سان ڏٺم
ڪوبه ساٿي ڪونه ويجهو ٿئي ويئي ڏاڍي پڪڙ
ٿي هوا وئي بند بلڪل سوڙهه جي ٿي انتها
ساهه مٺ ۾ هو، وڳا ٿي منجهه ڪنن ڪيئي ڌڪڙ
سوڙهه نڪرڻ ٿيو مشڪل، پير ويا نڪري سندم
دل چيو ٿي درد مان اڄ ٿي گناهن جي پڪڙ
نفسا نفسي جو سمون هو هر بشر هو بي مزي
ساٿي سنگتي ويا جدا ٿيٿي رهي هئي وٺ پڪڙ
عرض ڪيم الله کي معافي ملي ويندس مري
رب کي پئي ٻاجهه ڪا ٿيندي ڍري ويئي
ٿيا پريشان ساٿي منهنجا ٿي تلاش گمشده
وس وڏا مون ڀي ڪيا پر رستا ها ور وڪڙ
ٻارهن ٿيا ٿڪجي وڃي ويهي رهيس باب عزيز
رات جو ساٿي مليا مولا ڪيا وڏا وڙ
بستري داخل ٿياسون ٿي پئي تڪليف ڏاڍي
ساٿ ساٿين جو ٿيو جن ٿي کنئين منهنجي هڙ
ٿيا مناسڪ حج سندم پورا منيٰ۽ عرفات ۾
ٿيو طواف ڪعبة الله منجهه ڏولي مثل هڙ
ٿيا چڪر صفا ۽ مروه جا منجهه ڪرسي خير سان
حج ٿيو منهنجو عزيزو!ٿي نه مون کي ڪا اڙ
اي الاهي بخش”سانگي“ ڪرالله جا سو شڪر
جنهن گهرائي حج ڪرايئي معاف توتان ٿيا ڀڀڙ