مزاج
من کي ڪري جو موجزن آلاپ سو ڪو راڳ
عشق مجازي ذريعو عشق حقيقي منزل
دارالفنا آ دنيا! هتڙي نه ڪنهن جو ماڳ
سوچن کي ڪر بلند ساده سفر گذر
زنده رهڻ لاءِ ڪافي دلدار دال ساڳ
خلق خدا جي خدمت سڀ کان چون ٿا افضل
مسڪين جي مدد ڪر بيدار ڪر تون ڀاڳ
سڀئي ڇڏي تون شوق رک خالق جي تند تنوار
گهريون ننڊون ڇڏي ڪر مسجد وڃي تون ماڳ
جوڀن جواني دل! غفلت ۾ ٿيئي گذر
پهتي اچي ٿي پيري هاڻي ته ٿي سجاڳ
ڪر ترڪ فڪر يار! تنهنجو فقط آ اڄ
ماضي ويو گذر ٿي صبحان ملئه ته ڀاڳ
تنهنجي عمر آ ڪافي پيري کي ويو پڄي آن!
ڪر تون سفر جي تياري”سانگي“ ڇڏي نڀاڳ