”بيدل“
پر انهن۾ اي عزيزو جذبه بيدل ڪٿي
روهڙي آهي عشاقن ۽ فقيرن جو نشان
پر ڏسان ٿو ڪين ڪوئي ڀي مثل بيدل ڪٿي
شاد ۽ آباد رهندي تا قيامت روهڙي
جو لڳي ٿي ڪين سانگي جي عزيزو دل ڪٿي
روهڙي ٿي آ منور عشق جي اسرار سان
مَٽُ نه سانگي آهه ان جي ۽ پنوعاقل ڪٿي
مون ڇڏي سانگي سکر ۽ ٿيس اچي ٽيچر هتي
در گاهون ٻيون ڀي گهڻيون پر درگاه بيدل ڪٿي
ڪو مزوآيو نه ”سانگي“ کي سکر توڻي پَني
سونهن ۾ آ سرس ٻي ڪا بلبل بيدل ڪٿي