”دل مٿان ڌاڙو لڳو“
موج مستي چاهه چستي روح مان ويندو رهيو!
واهه جو دنيا دورنگي دو رخي!دَلبا ڏنئه
شير دل، شهزور، منڙو زندگي ۾ مرده ٿيو!!
ڳوهه ٿي واڳئون وئي ڄار ڄاهي آ وڌو
ڇاندِ ڇوڪر آ وِڌي رن سندو آ راڄ ٿيو
جا بجاءِ ٿي پچر پنهنجي ناچ نينگر آ وڌو
مڙس ماڻهو ماٺ ٿيا راڄ ڀاڙين جو ٿيو
ٿي وئي بيمار دل، درد جون دارون نه ٿيو
کيد کدڙي آ وڌو چار سو چو ٻول ٿيو
هو نه آهي هوش ۾ بي هوش تي ناهي ميار!!
جي اچي ويس هوش ”سانگي“ درد جو درمان ٿيو