زبان حال
”زبان حال“
رفاقت وئي رفيقن مان ۽ الفت وئي عزيزن مان
زماني رنگ بدلايو شرافت وئي شريفن مان
مناسب ڪين آ مون کي رکان مخفي بيان دل
ٿيو معلوم آهه جيڪي اميرن مان غريبن مان
ڏسو ٿا ڀاءُ پنهنجي ڀاءُ جو ويري ٿيو آهي
وئي ساري سچائي اڄ ۽ وفا وئي آ قريبن مان
پريشان حالُ پيءُ جو آهي،رهي پُٽُ ٿيو عيشن ۾
خدايا ڪيئن نڪري اڄ وئي عزت عزيزن مان
دعا ”سانگي“ سندي در مولا! هر دم اِها آهي
مجاهدمرد پيدا ڪر فقيرن مان، اديبن مان