” غم جانان غم دؤ ران!“
ڇڏي ساري زمين و زر وڃي پکڙا مديني اڏ
هتان جي مال و ملڪيت جي محبت کان مَٽي منهڙو
حياتي کي بقا ناهي، سگهو سانگي مديني لڏ
لکين احسان خدا تو تي ڪري سانگي سدائين ٿو
عطا اولاد صالح ٿئه مدد تن لئه خدا کي سڏ
شڪايت ڪر نه ڪنهن جي پرڏنگايون پنهنجون ڀي ڏس تون
اميرن کي ڇڏي سانگي غريبن ساڻ گوڏوگڏ
ڪري ڪي خير خيراتون، غريبن جا ڀري ڇڏ گهر
اجايو ڪين ڪنهن سان ڀي نه پوندو ڪر ڪڏهن تون تڏ
ستم سانگي زماني جا عزيزن جي غدارين جا
وساري ڇڏ وساري ڇڏ، وساري ڇڏ وساري ڇڏ