توکي پيش ڪئي غريبي او حَسين تر اميران
بي حال تر غريبان بي حال تر فقيران
تنهنجي دلنواز فطرت منهنجي عارفا سدائين
ٿئي ڪڏهن نه تنگ تن مان بي آسرا حقيران
منهنجي لالَ هي حياتي توسان گڏ يا تو بنا ڀي
تنهنجي سِڪ ۾ ڪثيران تنهنجي سونهن ۾ اسيران
تنهنجي نفسيات جانم منهنجي رياضيات جانم
بي نياز تر مريدان يا نياز مند پيران
ڇا رقص ۾ وجد جو ڪو عمل دخل به آهي؟
سڀ بي خبر هي ناچُو سڀ بي سُڌا سڌيران
توحيد جو ضميمو دُوئي جو پيش خيمو
دل داغ داغ آهي بي دست دستگيران
خوشبو به ڏند ڪٿا هئي راوڻ جا ڏهه مٿا هئي
هر جھوٽو بدبو بدبو هر گھُٽ گھُٽ هيران
هر عمر صنفِ نازڪ مون کي لمحي لمحي موهيو
هُو ننڍي عمر صغيران يا وڏي عمر ڪبيران
ٻيون ڀي ته ڪيڏيون سهڻيون دل جي درياهه ٻوڙيون
نه ڏٺو جن آنِڌيُن کي نه ڊنيون ڪڏهن به سيران
اهو عشق هو يا شهوت ٻئي زور هڪٻئي کان
هي ڳڀا ڳڀا ڪهاڙيون ۽ هُو چَمّ چَمّ چيران
تقويٰ جو تنهنجي تن تي مون ڏٺو سفيد چوغو
مون گناهه گار جو ٿيو ويساهه لِيران لِيران
منهنجي خشڪ اکڙِيُن ۾ ڪيڏيون سڻڀيون صورتون هون
نه لٿيون ڪڏهن به دل تان نه ڳڙيون ڪڏهن به نِيران
منهنجي سنڌ ڇا چوان مان تنهنجي سرخ سُور مين لئه
نه مکيون ڪڏهن به مکڻان نه کَريون ڪڏهن به کيران