جڳ پرايو هزار ڪم پنهنجا
ڪنهن جي رستن تي ها قدم پنهنجا
يا خدا! تنهنجي عشق ۾ ٺاهيا
ابن آدم سوين صنم پنهنجا
ڪيڏي سستي اوهان جي يادِ هُئي
قيمتي ڪيترا ها دم پنهنجا
تو ڏني جا اسان کي ننڊ هئي
تنهن ڪيا خواب سڀ ختم پنهنجا
تنهنجي ٻانهن جي سخت ڀاڪُرَ ۾
لِڱَ پٿر ٿيا نرم پنهنجا
او ٿڌي رات هاڻ واپس ڪر
ڏينهن مون کي گرم گرم پنهنجا
بي تُڪيون پنهنجون بي تُڪيون ڳالهيون
پنهنجا ابتا هميشه ڪَم پنهنجا