دلين ۾ درد ناهي ۽ اکين ۾ ناهه بينائي
اسان وٽ بي حسي هي بي حسي آخر ڪٿان آئي
اسان هڪٻئي جي لئه دروازا اهڙي ريت کولياسين
وٽس ڪڏهين اسان وِياسين اسان وٽ ئي نه هوءَ آئي
اسان جي درد سان اهڙي لڳي وئي لنؤ جو ساري عمر
خوشي مان ڀي اسان کي درد جي خوشبو پئي آئي
اهو گهر ظلم جو اڄ تائين قائم آ ۽ دائم آ
نه ڪنهن ڀي در ڀڳو هن جو نه ڪنهن ديوار ڪيرائي
سدا تڪڙا رهيا هُون انتقامي ڪاروائي ۾
نه گهٽ ان سان ڪئي آ ٿوري جنهن تڪليف پهچائي
”حسين“ هي تنهنجي صحبت ۾ اسان تي راز ظاهر ٿيو
برابر مرد ڀي آ مرد پر مائي به آ مائي