مان پنهنجو پاڻ ۾ اڪثر نهاريندو رهيو آهيان
مان پنهنجو پاڻ کي اڪثر وساريندو رهيو آهيان
عجب خاليپُڻو منهنجي طبيعت ۾ رهيو آهي
ڀريل جيڪو به آهي ٿانءُ هاريندو رهيو آهيان
ڪڏهن ڪو عڪس ناهي صاف ڪنهنجو ڀي نظر آيو
اکين جا آئينا هر هر اجاريندو رهيو آهيان
عمر جي پنڌ ۾ جيڪي به ٿوري دير لئه مليا
وساريندو رهيو آهيان سنڀاريندو رهيو آهيان
اڪيلائي کان مون کي خوف ٿيندو آهي توڙي جو
هجومن کان پري پو ڀي گذاريندو رهيو آهيان
نفيسائن کي پنهنجي دل ۾ ويهاري محبت سان
وري تن کي محبت سان اٿاريندو رهيو آهيان
محبت ميمُ پيش مُ محبت ميمُ پيش مُ
هِجي ڏاڍي ڏکي ليڪن اچاريندو رهيو آهيان