مستقل اڏندو رهڻ کپندو هيو
دل پکيءَ کي ڪين وڻ کپندو هيو
حُسن پنهنجي نفس ۾ چِيتو هيو
عشق جو جنهن کي هرڻ کپندو هيو
رات قبرن سان ڪئي ٿئي گفتگو
صبح کي لازم ٻڌڻ کپندو هيو
گُلَ گل کي پوپٽن جي اک سان
باغبان توکي ڏسڻ کپندو هيو
بستري تي خواهه مخا ڇيڙيو ويو
بحث ٽيبل تي ڪرڻ کپندو هيو
پاڻ نڪري ويا هئاسين دور تاءِ
پاڻ کي موٽي اچڻ کپندو هيو
هر ذهن خالي گُھگھي جهڙو هيو
آگَھي جو مڌ ڀرڻ کپندو هيو
بيوقوفن ٿئي جُتيون ان جون چُميون
جنهن جي پيرن کي چمڻ کپندو هيو
سي سدائين دوست پويان ئي رهيا
جن کي اڳ اڳ ۾ هجڻ کپندو هيو
ان کان ٿورو ڀئه به مون کي ڪين ٿيو
او گهڻو جنهن کان ڊڄڻ کپندو هيو