هٿن جي معمولي حرڪت ڇڏي ٿي شهر لرزائي
ڇڏي ٿي شهر لرزائي ڇڏي ٿي ڪوٽ ڪيرائي
ٻه ماڻهو ڪنهن به هڪ نُڪتي تي ناهن متفق بابا
هزارين زندگي جا راز ڪنهن کي ڪيرُ سمجھائي؟
ته هڪ ئي ڳالهه مان ڪيڏيون نيون ڳالهيون ٿيون پيدا ٿين
ازل کان وقت هڪ ئي ڳالهه ورجايو پيو ورجائي
گهڻائي جي جهالت جا اسين ٿورائتاآهيون
اسان جي ڪنهن نه ڪم جي ڳالهه کي ڇڏيائون ڦهلائي
عجب آهي ٻنهي جي جان جو دشمن عجب آهي
اسان سان گڏ پيئي ويٺو اوهان سان گڏ ويٺو کائي
هي ”هڪ پائي“ جي آمد جو کليل امڪان آ شايد
”ٻه پائي“ کان فراريت ڪئي اختيار ”چوپائي“