وجود خاڪ آهيون خاڪ ٿي وينداسين ،
سڳا سڳر رقيب رفيق سارا ڇڏينداسين .
الفت جي جيڪي ديپ هئا جلايا ،
تن جو ثمر ساڻ کڻي نينداسين.
هي جو ساٿ سرهو گذريو هو هر پل ،
سي ساريون صلاحيون ڇڏي وينداسين .
خلق جي سورن کي ڪري پنهنجو ،
تنين جي سکن جو جام پيئنداسين.
جيڪو ويو سو وري مور نه آ ورڻو
تنهن جي يادن کي ياد پيا ڪنداسين.
خادم سچ سرهو ڪوڙ آهي ڪچ
دوکي دغا جا هي ڪوٽ ڊاهينداسين.
**