چنڊ جهڙو تنهنجو مکڙو ڪريان ڇا ساراھ
هر دل جي دڙڪن رکيو جنهن سان آهي چاھ
جنهن جي هٿن سان گڏيا نفيس هٿڙا
تنهنجي مايوسي ويئي وريو تن منجھه ساھ
هوس پرست جيڪي اچن هن سامهون
ڏسيو جوڀن جو تاب نڪرين ٿو ساهه
جنهن جا نيڻ مليا هن سهڻي مورت سان
تنهن جي اندر منجھه مچي عشق آڙاھ
ڀٽڪي ويا راھ زندگي جي مقصد ۾
تنهن کي ڏسي اصل منزل سندي راھ
خادم اڄ به هن جي حسن تي جوڙي شعر
هن کي نه آ احساس ٿي ويو سو لاپرواھ
**