هيءَ حياتي پاڻي ڦوٽو نه آ رهڻو ،
ڪلفت ڪر ڦٽي الفت ۾ آ جيئڻو .
ٺڪر ٿانو جيان آهي سارو سنسار
ملندو خاڪ سان ٿيندو ڇار
بنجي وڃون هن چمن جا گلاب
ڏک ماري جيون ڪريون نواب
هي نفرت سندي جا آ ديوار
رت جي رشتن کي ڪيو ڌار
الفت سندو ويهي اڏجي محلات
جت گيتن ساڻ گونجي مٺي لات
دولت جا ڏيک ڏسي ٿياسين اسير
ڦٽو ڪري سادگي کي ٿياسين فقير
خادم ڪهڙا ويهي لکندو درد
محبت وئي مٽجي الڳ ٿيو فرد
**