تارن جي چادر سان رات چمڪي پئي
تنهنجي يادن سان دل ڌڙڪي پئي .
تنهنجون يادون هر پل ٿيون تڙپائين
تو بنا سورن ڪاڻ جان ڦٿڪي پئي .
تون وئين دور ساگر جي وير وانگي
توکي ڳوليندي راهه ڀٽڪي پئي .
تو ن ڇڏي سفر ۾ وئين اڪيلو
اندر مِ ڏکن جي باهه ڀڙڪي پئي .
هي تنهائي اڏوهي جيان جھوري
خادم بدنصيبي ڪڙڪي پئي .
**