ٽارين پت ڇڙ سڻايو آئي آهي بهار ،
گلڙن جي چوڌار ٿي آهي مهڪار .
جت ٻوٽن جو ٿيو پئي اموات ،
اتي نئون ٺهيو سائو سنسار .
گلن لوڏ ڏسي ٿيو من ماندو ،
آس اندر ۾ جاڳي ايندو دلدار .
حال هيڻو ڏسي جو ويو رسي ڏور ،
دل اڄ به ان لئه نه ٿي آهي ڌار .
گلِ محبت کڻي هلايم حيلا ،
نه آيو ڪندو رهيو انڪار .
خادم ڪيسين واٽون ڏسندين ،
هن ڀلايو آهيس زرِ خمار .
**