معصوم ٻالڪ
روڊ ڪناري بيٺل
حسرت ڀرين نيڻن سان
نون ڪپڙن ۾ ويندڙ ٻالڪ
ڏسي روئي پوي ٿو
منهنجو گھر هو
منهنجا ڪپڙا هئا
پاڻي آيو کڻي ويو
روڊ ڪناري تي گھر ٺهيو
ڪير نه آهي
جيڪو عيد ڪپڙا خرچي ڏيئي
عيد مبارڪ چوي
اداسن نيڻن سان پنهنجي جھڳي
طرف وڃي ٿو
اکين مان وهندڙ لڙڪ
چهري تي نيسرا ٺاهي رستي
ڪرن ٿا گم ٿي وڃن ٿا
**