شهر جي وچ ۾ شادي حال
سهڻين بتين سان سنيگاريل
جتي وڏا ٻار سڀ
سحنا لباس پهريل
سهڻن مرغ مصالحن سان کاڌا
ٽيبلن تي سينگاريل
هڪ معصوم نيڻن سان ٻالڪ
اچي چوي ٿو بکايل آهيان
پيٽ جي اڃ اجھائڻ لاءِ
ڪجھه ڏيو
اوچتو ويٽر جي چماٽ سان ٻالڪ
ٻاهر ڪري ٿو نيڻن مان لڙڪ لاڙي
ڏسي نگاهه فلڪ ڏي ڪري ٿو
ڄڻ پنهنجي بيوسي تي فرياد ڪري ٿو
ڪجھه پلن کان پوءِ
کاڌو بچيل ڍير تي
جتي اچي ڪجھه ڳولي ٿو
اتي جانور به اچن ٿا
اهي هن کي ڪجھه ڪين چون ٿا
سوچي ٿو
انسان ي هي ڇاٿي ويو
جو ائين اسان کي ڌڪاري ٿو
**