ڪــراچــيءَ جــا يــهــودي
پارسي برادريءَ جي هڪ مشهور ماڻهو بيرام آواري ٻڌايو ته هاڻ ڪراچيءَ ۾ يهودي ڪو نه رهيا آهن، البت اڳي هوندا هئا. انهن مان هڪڙو اسڪول ۾ پڙهائي دؤران منهنجو سنگتي هو. ان جا مائٽ پاڻ کي عيسائي سڏائيندا هئا. اهي ڪيناڊا لڏي ويا، جتي مون وارو سنگتي گذاري ويو. هن ٻڌايو ته منوڙي ٻيٽ تي به يهودين جو هڪڙو ديني درسگاه هو. هتي يهودي عام طرح پاڻ کي عيسائي سڏائيندا هئا ۽ سلوار قميس پائيندا هئا. هاڻي ته يهوديءَ جو پاڪستان ۾ رهڻ سدائين خوف ۽ حراس واري ڪيفيت وارو ٿيندو ۽ سدائين موت جو خطرو موجود رهندو، ڇو ته هتي اها ڳالهه هُلائيل آهي ته پاڪستان ۽ مسلم امت تي جيڪو به ظلم ستم ۽ دنيا ۾ ناانصافي يهودي لابيءَ جي ڪري ئي روا آهي. پاڪستان ۾ اڪثر ڪري اسرائيل جو جهنڊو ساڙيو ويندو آهي ۽ يهودين خلاف سخت نعريبازي ٿيندي رهندي آهي. منجهائن ڪامورا ماڻهو 1950 واري ڏهاڪي دوران ۽ فنڪار ۽ مئخانن ۾ ڪم ڪندڙ يهودي عورتون ستر واري ڏهاڪي ۾ ملڪ ڇڏي ويون مقام جي رکوال شڪايت ڪندي ٻڌايو ته ماڻهو هتي ايندا ۽ حال احوال وٺي فوٽو وغيره ڪڍي گهمي ڦري هليا ويندا آهن پر هن مقام جي سار سنڀال جي لاءِ چندي طور ڪجهه ڪو نه ڏيندا آهن. بس اسين پنهنجي سِر محنت مزوري ڪري ۽ ڪن مخير ماڻهن کان چندو گڏ ڪري مقام جي سار سنڀال پيا ڪريون. شهر ۾ هاڻي فقط ميري ويدر ٽاور ۽ مقام يهودين جي ماضيءَ ۾ هتي موجودگيءَ جون نشانيون وڃي بچيون آهن. باقي سائناگاگ جي فقط تصوير آهي جيڪا ڪن انٽرنيٽ جي ويب سائٽن تي موجود آهي. صدرالدين هاشواني پنهنجي آتم ڪٿا جي صفحي39 تي لکيو آهي ته ٻي عالمي جنگ ۾ ٽيهه هزار يهودي انگريزن پولينڊ مان آڻي ڪراچي ۾ آباد ڪيا.