ڏينهنُ سارو گِهِٽي رهي سَڻڀي
بعضي بعضي ٿي رات جو سُڏڪي
لهر کي جي وڃان ٿو پڪڙڻ مان
هٿ ۾ رهجي وڃي رڳو ريتي
ٿوُهرن جا ڪَئين سَلا اڀريا
مون هُئي پوک پيار جي پوکي
ٿي ڪرائي ڪرم عجب جهڙا
آدميءَ کان اِها مُٺيِ روٽي
خوش لڳو اڄ وري گهڻو برپٽُ
ڪو ڪڪر هو وسيو مَٿِسِ پَرچي
مان اِتي جو اِتي ئي ويٺو هوس
چيتنا ڏس ڪٿي وڃي پهتي
هن ڪَنڌيءَ کان پري هٽي وڃ تون
اولِڙو اک سان ٿو ڪري مستي