ڪونه ڪنهن جي چَوَڻَ تي ڪَڏهن ٿو هَلين
ڳالهه پنهنجي سدائين اڳي ٿو ڪرين
ذڪر ڪو بندگيءَ جو ڪري جيڪڏهن
تون ته آپي کان ٻاهر ٿو نڪري وڃين
ڏس ستارن جي جهلمل اکيون ٿا ڀَڃن
کڙکٻيتو تون مٺ ۾ جهلي ٿو رکين
آرسيءَ سان اجائي تون ياري نه رک
سچُ ڏِسي روُح پنهنجو نه رولي وجهين
ٿورا احساسَ سانڍي به رک پاڻ وٽ
بي رخيءَ جو ٽِڪو ڇو ٿو سر تي کڻين
تو ته اتساهه سان خود ئي کولي دري
واءَ جي چلولاين کي ڇو ٿو ڏسين
ڳالهه مُنهنجي ٻُڌي اڻ ٻڌي تون نه ڪر
واٽَ هيءَ ڇيڳري ڏس نه الجهي پوين