وٺڻ ته آئي چلهه کان ٽانڊو
تڪڻ لڳي پر سڄو کرانڊو *
تنهائيءَ کان ڊڄڻ لڳو آهه
تڏهن نئون نتُ کوڙي مانڊو
صبح ٽڙيو هڪ گل ڪوُنڊيءَ ۾
مهڪڻ سارو لڳو ورانڊو
زهر توهان جا ڪٿي رکان مان
ڀرجي ويو آ دل جو ڀانڊو
ماڻهو سڀ هڪجهڙا ناهن
لڪل سڀنِ ۾ ته به ڪو سانڊو
گانءِ پئي ٿي ڳولهي ڦَر کي
نيٺ ته پيارو آهي آنڊو
هر آهٽ وٽ هوندو آهي
پنهنجو پنهنجو الڳ مهانڊو
*کرانڊو - رنڌڻو