ڊڄي ڊڄي پاڇا سرڪن ٿا
وک وک کڻندي پڻ ٿڙڪن ٿا
ڏاڍ ڪري جيڪي به فيصلا
ماڻهو سڀ چپ چاپ سهن ٿا
بوندون بارش جون ڪئن ماڻن
جيڪي گهر ۾ وڃي لڪن ٿا
رستن وٽ ڪا سمجهه ڪٿي آ
منهنجي گهر ڏي ڪونه وڃن ٿا
کڻي هلن ٿا آس پاڻ سان
جوڳي در در تڏهن رلن ٿا
واءَ سندن ٿو وار سنواري
ٿر جا سهڻا دڙا لڳن ٿا
پيار چِٽيا هئا دل تي جيڪي
اهي مُهانڊا ڪٿي ڊهن ٿا