روشنيءَ خوبُ لُڀايو نه مگر بيٺاسين
راهه پڻ رنگُ پَسايو نه مگر بيٺاسين
ٿو اچين ڪات ڪهاڙا تون کڻي لفظن جا
بحث ٿي ڪيڏو منجهايو نه مگر بيٺاسين
هير ٿڌڪار ڀري صبح به سرهو سرهو
ڪجهه فضا پڻ ٿي ٻڌايو نه مگر بيٺاسين
قبر ۾ پير اَٿن، روز نئين ٿا ڳولهن
ڇا ڪجي رحم ٿي آيو نه مگر بيٺاسين
هام جڳنو ٿي هنئين، عرش جو تارو آهيان
ڪنڌ اوندهه به جهڪايو نه مگر بيٺاسين
هن لٻاڙون ٿي هڻي گوڙ مچايو ڪيڏو
تو به وشواس جتايو نه مگر بيٺايسن
هاڻ منهنجي ڪا سڃاڻپ نه رهي آ باقي
آئي ڪارڊ هو منجهايو نه مگر بيٺاسين