چنڊ سج جي پٺ وٺان
روشنيءَ خاطر رلان
تنهنجا پوپٽ نت نوان
رنگ ڪنهن ڪنهن جا ڏسان
وَهُڪُري ۾ وقت جي
سوچ ٿو بڻجي پوان
تون ويو آهين رُسي
دل ڳڻي ٿورا اَڃان
فرق سچ ۽ ڪوڙ جو
ڪونه ٿو پرکي سگهان
سک سوين پرديس ۾
ڀونءِ هيءَ ملندي ڪٿان
وڻ تان سائو پن ٽٽل
ڪئن ملي ساواڻِ سان
گل ڪري ديپڪ وڃين
ٿو اچين طوفان جان