سمجهه اٿس ڏاڍي اَرڏي
مون ته چئي ٿي ڳالهه سِڌي
ڌرتي وارياسي ٿي آهه
هاڻي ناهي ڪنهن ڪم جي
ڇانوَ ته ملي ٻنيءَ کي ڪجهه
جي نه ڪڪر مان بوند وسي
وهندي رهندي ندي سدا
جبل ٽڪر مان راهه ڪڍي
لوڪن ليکي پاڳل هو
هن کي پنهنجي ڪا مستي
اوندهه مان ڪجهه ڪونه وري
پاڇي اها نه ڳالهه ٻڌي
چنڊ ڇهڻُ ناهي سؤکو
سمنڊ ڀَلي ڪر ٻانهنَ ڊِگهي