زندگيءَ جا به ڪيترا چهرا
ڊوهه ايڏا ڏسي ٿَڪا چهرا
زهرَ کيسن ۾ ٿا رکي مَرِڪن
ڪيڏو چمڪن ٿا نرلڄا چهرا
ماٺِ جن جي اڃا به مُرڪي ٿي
مون وري ڪونه ڪي ڏٺا چهرا
دڳ رتوڇاڻُ شهر ۾ چيخون
مؤت جو خؤف وائڙا چهرا
وقتُ چُپ چاپ ٿي رهيو لکندو
ڪنهن ته اِتهاس جا هُئا چهرا
جهنگ پنهنجي ۾ ٿا وتن رلندا
ڪنهن نه ڪنهن سوچ ۾ ٻڏا چهرا
محل ماڙين ۾ ٿا رهن محفوظ
ڄڻ ته ڀوڳن ٿا ڪا سزا چهرا