هر گل پنهنجا رنگ ڪڍي ٿو
خوشبوءِ ڏيندي ٽِڙي پوي ٿو
سورج هيڪر گهر مان نڪري
رلندو سارو ڏينهن رهي ٿو
وعظ ڪري ٿو زور زور سان
مال ته گهر ڏي کڻي وڃي ٿو
هوا پَنن کي وئي ڀَڄائي
ان کي ڪوبه نه ڏوهه ڏئي ٿو
ڦِٽو ڪيو جو سَنکُ سمنڊَ هو
نِتُ مندر ۾ رڙيون ڪري ٿو
من جي واديءَ ۾ سڏ هو گم
مگر پڙاڏو اڄ به اچي ٿو
ڇا ٿي پيو جي جهوني ڀت آ
چيِرُ نه چاپوڙو ڏسجي ٿو