آسمان تان گهُمي ڦِري آيو
چنڊ تارن سان پڻ ملي آيو
عڪس آئيني ٿي ڏنو اُبتو
ته به ته ٿي ليکبو صَحي آيو
ڄاڻ سچ ڪوڙ جي هُيسِ ساري
رمز سان ڪجهه نه ڪجهه چئي آيو
ڪانوَ کي پياسَ ڪجهه لڳي اهڙي
جهٽ سڄو سمنڊ پي هلي آيو
ڪنهن ته ڊپ کان ڊنو ڏڪيو هوندو
نانگ سان گڏ نه اِئن نچي آيو
کيس انسان ڪٿي ڪونه مليو
هڪڙو سهڻو ڪُتو وٺي آيو
جنم ڀوميءَ جي دز ملي مُنهن تي
ٿيِ وڻن جي اڳيان لڄيِ آيو