جڏهن انڌيري کي ڏسنداسين
تڏهن سِتارا ٿي کِڙنداسين
جَبريوُن جبلن جون ارڏايون
ماٺِ ڪَري ڪيسين سهنداسين
رات ڏسي هَٽَ چمڪڻ لڳندا
مُرڪ اسان ماڻي وٺنداسين
رِڙهي اگر تون ويجهو ايندين
ٻن مان ٿي ٻارهان پونداسين
محبوُبا جو گهر سامهون آ
اُتي وڃي ڦُڙ ڦُڙ وسنداسين
تو به ڏنا ڪيڏا ڏوراپا
کيسن منجهه وجهي ورنداسين
عَرشِ اڏامن خيال پکين جيان
عڪس اتاري ڪي وجهنداسين
درد، نفرتون، ڏنگ ڏنا تو
اسان انهن مان ڪجهه سِکنداسين