پنهنجا آهن، چُڀندا ناهن،
ڪيئن چوان مان.
ڏيڻ اچن ٿا سوُر سدائين،
وڻندا ناهن،
ڪيئن چوان مان.
منهن ۾ وڏڙو گهنجُ وجهن ٿا،
پڇندا ناهن،
ڪيئن چوان مان.
لفظ لفظ ڄڻ آهي ڪاتي،
ڪُهندا ناهن،
ڪيئن چوان مان.
زخم مڙيا پر داغ اڃا ڀي،
ڪُرندا ناهن،
ڪيئن چوان مان.
ديپ اميدن جا گلڙا سڀُ،
ٻَرندا ناهن،
ڪيئن چوان مان.
بوند نه ڪڪرن ڪڏهن وسائي،
لَنگهندا ناهن،
ڪيئن چوان مان.