شهر جون هي نعمتوُن پنهنجي جڳهه
دل ۾ ويٺل دهشتوُن پنهنجي جڳهه
نوڪري آخر غلامي ئي ته هئي
ڀَلِ مِليون ڪي راحتوُن پنهنجي جڳهه
وقت تي هوُ ڪونه آيا هئا نظر
دوستن جون رغبتوُن پنهنجي جڳهه
ڪونه ٿا احسان ڪو هڪڙو مَڃينِ
ڀوُنءِ بخشيون برڪتوُن پنهنجي جڳهه
چيز هرڪا ٿي مليِ بازار ۾
هيءُ اگهن جون آفتوُن پنهنجي جڳهه
رات ڪاري ڪونه هٿ کي هٿ ڏسي
ڪَن ستارا حرڪتوُن پنهنجي جڳهه
اک هڻي ٿي، مرڪ وٺندي ٿي وڃي
ڪي ڏين ٿا نفرتوُن پنهنجي جڳهه
ويا هتان لٽجي ڪئين هئا قافلا
ته به نهارنِ چاهتوُن پنهنجي جڳهه