زندگيءَ ڪيترا نه ٺاهه ڪيا
ڪي ته مجبور ٿي گُناهه ڪيا
ڄارُ اهڙو مليو ڄمڻ سان هو
جنهن ۾ پوُرا سَڀن پَساهه ڪيا
پاڻَ کان پاڻُ ئي ويو وسري
قهر مون سان وڏا پَناهه ڪيا
من جي آڪاس تي ڪَڪر ڇانيا
چُپ اوهان جيءَ گهڻائي ڏاهه ڪيا
برپٽن ۾ ڇڏي وئي گم ٿي
ڊوههَ اِئن بي سبب ها راهه ڪيا
ريل جي ڪوُڪ دور کان ٻڌندي
آس ها منهنجا سرها ساهه ڪيا
ماڪ جي بوند جي ڏٺا هئا خواب
چوُر سورج جي هڪ نگاهه ڪيا