ٻه جاڙا غزل : مُرڪندي گهوُري ڏسين ٿو ڇو ڀلا
ڪجهه نه منهن کولي چوين ٿو ڇو ڀلا
ڪونه ڪنهن گل جي ڪڏهن ويجهو
وڃين سوچ خوشبوءِ جي رکين ٿو ڇو ڀلا
عمر ساري پنهنجي مرضيءَ سان هلئين
ڳالهه اڄ منهنجي مڃين ٿو ڇو ڀلا
جي حضوريءَ ۾ گذارين ڏينهن ٿو
رات جو وڦلڻ لڳين ٿو ڇو ڀلا
ڪيترا ٿو ڏنگ کائين روز روز
نانگ سان ته به گڏ گهمين ٿو ڇو ڀلا
پاڻ تي ڪيڏو ڪرين ٿو ناز پر
دهل تي نچندو وتين ٿو ڇو ڀلا
پير تنهنجا هڪ جڳهه ناهن ٽِڪِيا
ته به وڏا ماڙا اَڏين ٿو ڇو ڀلا