پيار ۾ پنهنجو وڏو نشان ڪونه آهي،
ٻڌائيندا ڇا وڻن کي زبان ڪونه آهي،
منهنجي شاعري کي کڙکٻيتو ڳوليندو وتي،
ڇا ڪاڪ ۾ ٿي مومل جوان ڪونه آهي؟
کاٻي هٿ سان مون نديءَ کي ڇا کارايو،
پر مڇين جو ان پاسي ڌيان ڪونه آهي،
کٽ جي پاڳن ۾گهينگهرا ٻڌي آهي سُتي،
ڇا ڀر ۾ جنن جو آستان ڪــونه آهي،
چنڊ کي مِٽي ڳــــــــــاري ڪنهن پياري،
فرشتن کان پُڇيو ڇو آسمان ڪونه آهي،
پراڙ جو ڀاڪر ڀري هُن ٿلهي تي ڇٽيو،
حُسن جو سارين تي احسان ڪونه آهي؟
اڄ شهر وڃڻ جو هن منصوبو جوڙيو آ،
ڇوته ڳوٺ ۾ چوڙين جو دڪان ڪونه آهي.