سنڀاليو ڪونه هو سڄڻن تو ته ڪير حُسن جي دورين ۾ لڏيو
پيار منهنجو لِڪــــــي چوڙين ۾ تنهنجي ٻانهن ڳورين ۾ لڏيو،
ڏهن رپين جو ننڍڙو نوٽ ٻار به خــــــــــــــــــوشي سان کــڻن نٿا،
گهر جي خرچ تي سوچيندي مـــــــزور جو هٿ ٻورين ۾ لڏيو،
سمنڊ مان جهلي کڻي اچان چـــنڊ الائي گهڻا پئسه ڪندو،
ٻڌي ملاح جو آواز مٺڙو وٺـــــڻ جو شوق چڪورين ۾ لڏيو،
انهي ساڳي رنگ جو سج منهنجي ڳوٺ مٿان به اڀريو هوندو،
جلاوطن جو جسم سمورو پنهنجي وطن جي دورين ۾ لڏيو،
تتر جي اڏام جهڙي شاعري منهنجي تو ڇو ڪونه ڳاتي رات،
انهي ڪاوڙ ۾ لفظ لفظ منهنجو چنڊ جي اکين ڀورين ۾ لڏيو،
هي ڪينجهر منهنجي ديش جي انمول ســـــوکڙي سڏجي ٿي،
تماچين جي پيار تي ســــــــــوچي نئون عــــشق آ نورين ۾ لڏيو،
هن بهار جي غلام مـــــــــوسم ۾ ڇا گلاب ٽِڙي خوشبو ڏيندا،
عــــــشق جي بادشاهي آ هتان ڪاوڙجي وڃي گورين ۾ لڏيو.