ٻاهر نه نڪـــرو ٻنپهرن جو
رنگ خراب نه ٿي چهرن جو،
پشم پير ڇا مطلب ڄاڻن،
حسين ڇيرن جي تجرن جو،
سڪل نديءَ ۾ پاڻي پهتو،
ٻيڙين چـــميو بت لهرن جو،
ڳوٺ ۽ سارا شهر ٻڏي ويا،
پاڻـــــــــي نچيو آ نهرن جو،
مارئــي اچي مُرڪي ملير،
شل ڪوٽ ڪري قهرن جو،
ڇونه کلي مان احترام ڪيان،
ڏنل پرين جي گهاءُ گِهرن جو،
تاڙين گونج ۾ عشق ڦڙڪيو،
جنهن تي جادو هو سهرن جو.